همه هست آرزویم که ببینم از تو رویی

با حمد خدای خلق عالم،

” الله” کبیر، رب اعظم
شعرم شده عاشقانه ملزم،

برمدح تو ای نبی خاتم (ص)

خاتم نه فقط به ملک هستی،

آیینه‌ی عزّ لامکانی!
ختم است به تو، جمال مطلق،

ختم است به تو، کمال آدم
تو ذات شگفت کایناتی:

” لولاک لما خلقت الافلاک”
تو، جوهر آنچه عقل خوانده ست،

در منطق محکمات، محکم
رخسار تو آیه آیه‌ی ” نور"،

تفسیر شریف ” والنهار” است
هم مردمکان، بسان ” والیل” ،

تأویل نجابتی مکرم 
اشراق شگرف گیسوانت،

آیات بلند و ژرف “طاها”
محراب قشنگ ابروانت ،

در مد نگاه عرشیان ، خم
مخلوق تبسم نگاهت ،

نوروز پرند آفرینش
مستور تجسم پگاهت،

گل‌های بهشت همچو شبنم
این چامه به التفات یادت ،

سرشار بلاغتی عجیب است
ترکیب تناسبش: مرتب،

تذهیب تغزلش: منظم !
بس جای “ترنج، دست"‌ها را ،

مردم بِبُرند عاشقانه
گر جلوه‌ی آن جمال زیبا،

در آینه‌ها، شود مجسم !

شعر از سید علی اصغر موسوی- منبع  : وبلاگ اشعار پیامبر اسلام صل الله علیه وآله .

آیت الله هشترودی پاسخ میدهد؛ چرا مساجد از جوانان خالی شده است؟ دلیل کمرنگ شدن حضور جوانان در مساجد ماهواره، اینترنت و دشمن نیست،دلیل اصلی این رکود وجود هیئت امناء نامناسب درمساجد است.

به گزارش پایگاه خبری تحلیلی ندای ارومیـــه، همزمان با فرارسیدن روز مساجد همایش روحانیون، هیئت امناء و فرماندهان پایگاه های ناحیه مقاوم بسیج سپاه ارومیـه در مسجد قبا این شهر برگزار شد.

آیت الله سید طه موسوی هشترودی یکی از سخنرانان این مراسم بود که گزیده اظهارات وی در خصوص اهمیت مساجد وتببین خصوصیات یک مسجد واقعی در اسلام به شرح زیر است:

*مسجد اصلی ترین پایگاه رشد، توسعه و تعالی مسلمین است و تمام اموری جاری در جامعه اسلامی متکی به این مکان مقدس است.

*خادمان، حافظان و مسئولین مساجد باید پیش از مسجد دنیوی، مسجد دل را آباد کنند و کسانی که در مساجد خدمت میکنند وظیفه خطیر خودسازی را بر عهده دارند چرا که شیطان پیش از هر چیزی قلوب این مومنین را نشانه میگیرد، غبار روبی دل بسیار مهم تر از غبار روبی مساجد ظاهری است.

*مسجد پایگاه انسان سازیست، همه باید به جایگاه مساجد در سیره رسول اکرم(ص) توجه داشته باشیم، از تمامی احیادیث و روایات تاریخی میتواند به این مسئله رسید که تمام برنامه های پیامبر اعظم متکی و آغاز شده از مساجد است.

*پیامبر اسلام تمام امور مسلمین را در مسجد حل و فصل میکرد، ازدواج، خواستگاری، آموزش و … . حسن و حسین علیه السلام در مسجد رشد یافته اند، کدام دانشگاهی میتوانست این دو امام بزرگوار را اینگونه تربیت کند؟

*مسجد تنها محل عزاداری و فاتحه خوانی نیست.مسجد جایگاه انسان سازی و آموزش نیز هست.

*مسجد جاییست که میتواند افسرانی از بسیج را تربیت کند که نامشان لرزه بر اندام استکبار می اندازد.

*وحشت استکبار از بسیج بخاطر بمب ها و موشک ها نیست، بلکه بخاطر آموزش این سلحشوران در خانه خدا و توسط روحانیت است، بسیجیانی که حاضراند تکه تکه شوند، اما از اعتقادات خود پا پس نمیکشند.

*امروز ترس استکبار از مساجد است، این سنگر ها را حفظ کنید.

*اگر هیئت امناء و روحانی دارای فضائل اخلاقی باشند، میتوانند فرزندان این مملکت را با مرام مسجدی تربیت کنند، لذا انتخاب هیئت امناء در مساجد بسیار مهم است.

چرا مساجد از جوانان خالی شده است؟

*دلیل کمرنگ شدن حضور جوانان در مساجد تنها ماهواره، اینترنت و دشمن نیست، دلیل اصلی این رکود وجود هیئت امناء نامناسب در مساجد است.

*(خطاب به هیئت امناء و روحانیون مساجد ارومیه) برنامه جذاب برگزار کنید، به مردم احترام قائل شوید، بگذارید مردم احساس بکنند که خانه خدا، خانه خودشان است. هیئت امناء از رفتار های افراطی پرهیز کنند.

*برخی از هیئت امناء فکر میکنند مسجد خانه خودشان است، قفلش کرده و کلیدش را در جیب میگذارند! مگر خانه خدا باید بسته باشد؟

*به کدام سمت میرویم؟ در مساجد ما کدام مشکل مردم حل شده است؟ در کدام مسجد جهزیه نوعروسان نیازمند تامین میشود؟ در کدام مسجد گلریزان انجام میشود؟ کدام مسجد محل حل اختلافات در محله شده است؟

مدیریت مسجد بر عهده روحانی است

*مدیریت مساجد بر عهده روحانیست، اما چرا مساجد ما از روحانیون خالی است؟ این موضوع برای جامعه اسلامی زشت است، متاسفانه روحانیون به قدر در ادارات مشغول شده اند که تنها وقت میکنند بروند مسجد و نماز بخوانند! روحانی چرا در بین مردم نیست؟

* روحانی مساجد با روحانی حوزه ها فرق دارد. روحانی مسجد باید جامعه شناس و مردم شناس باشد! من از منتقدان وضعیت آموزش روحانیون به سبک قدیمی هستم.

*مگر خودتان بالا منبر نمیگویید که باید از هفت همسایه اطراف خانتان خبر داشته باشید، پس چطور میشود که در محله ای به فقراء رسیدگی نمیشود؟ پس کار مسئولین مساجد چیست؟ چرا به مشکلات مردم رسیدگی نمیکنید؟

منبع اینترنتی : پایگاه خبری تحلیلی ندای ارومیه

رونوشت از پورتال جامع جهانی ها

يا امام صادق(ع)

کاش من هم به لطف مذهب نور

تا مقام حضور می رفتم

کاش مانند یار صادقتان

بی امان در تنور می رفتم

***

علم عالم در اختیار شماست

جبر در این مسیر حیران است

چشم هایت طبیب و بیمارش

یک جهان جابر بن حیان است

***

روز و شب را رقم بزن آخر

ماه و خورشید در مُرکّب توست

ملک لا هوت را مراد تویی

آسمان ها مرید مذهب توست

***

قصه تکرار می شود یعنی

باز هم در مدینه عاشق نیست

کوچه در کوچه شهر را گشتم

هیچ کس با امام ، صادق نیست

***

خواب دیدم که پشت پنجره ها

روبروی بقیع گریانم

پابه پای کبوتران حرم

در پی آن مزار پنهانم

***

گریه در گریه با خودم گفتم

جان افلاک پشت پنجره هاست

آی مردم ! تمام هستی ما

در همین خاک پشت پنجره هاست

(سيد حميدرضا برقعي)

منبع:وبلاگ من غلام قمرم

داشتم به این فکر می کردم که چه شباهت هایی بین امام خمینی(ره)

و امام خامنه ای(دامت برکاته) وجود داره ؟

به موارد جالبی برخوردم …

اول-غلط دشمن

امام : آمریکا هیچ غلطی نمی تواند بکند…

و

آقا :اگر غلطی از اسراییل سر بزند تلاویو و حیفا را با خاک یکسان میکنیم…

دوم- ذخیره های خدا

علامه امینی (ره) درباره ی حضرت امام فرمودند : الخمینی ذخیره الله للشیعه …

و

آیت الله بهاالدینی (ره) درباره ی حضرت آقا فرمودند : از همان زمان رهبری را

در آقای خامنه ای می دیدم

چرا که ایشان ذخیره ی الهی بعد از امام بودند …

سوم- رهبران قدرتمند جهان

عناوین استفاده شده برای امام در روزنامه های خارجی:

(الرایه چاپ ابوظبی:رهبرو فرمانده وعالمی بزرگ)

(ژاپن تامز:بزرگترین وپرتلاش ترین رهبر عصرحاضرورهبرقدرتمندقرن)

(السفیرلبنان:رهبرقهرمان وتاریخی امت)

(قوامی آوازهند:رهبروسرچشمه ی انقلاب ایران)

(العهد حزب الله لبنان:رهبرمسلمانان جهان)

عنوان استفاده شده برای آقا :

(مقاله تحقیقی موسسه آمریکایی کارنگی: بازخوانی آیت الله خامنه ای قدرتمندترین رهبر ایران)

چهارم-پدران فرزندان انقلابی خود…خشم وبغض سینه ها…وصبر…

بیانات امام بعدازقبول قطعنامه :فرزندان انقلابی ام … می دانم که شهادت شیرین تر از عسل پیش شماست

ولی تحمل کنید که خدا با صابران است

[   بغض وکینه انقلابی تان را نگه دارید    ]

و با غضب و خشم بردشمنانتان بنگرید وبدانید پیروزی ازآن شماست …

بیانات آقا بعدازفتنه 88 :یک نکته را هم به جوانان عزیزانقلابی

به فرزندان عزیزانقلابی خودم …عرض بکنم

جوانان ازاکتاف واکناف کشور…عصبانی هستند

وقتی می بینند چگونه یک عده ای در روز عاشورا حرمت عاشورا را …

حرمت امام حسین را…حرمت عزاداران حسینی را…هتک می کنند

[دلهاشان به درد می آید  سینه هاشان پر میشود از خشم ]

البته خوب طبیعی هم هست حق هم دارند ولی می خواهم عرض کنم جوانان عزیز مراقب باشند…

که هرگونه کار بی رویه ای کمک به دشمن است…

پنجم- داشتن فداییان فراوان …

واما آخرین شباهت هر دو رهبر بزرگ ایران این است که

میلیون ها ایرانی از کودک و بزرگ وزن ومرد همیشه آماده ی جانفشانی در دفاع از ایشان بوده اند

وگوش به فرمان و چشم به اشاره رهبر…

[منابع اینترنتی: پرتال پژوهشی واطلاع رسانی موسسه تنظیم ونشر آثارامام خمینی(ره)-پایگاه فرهنگی اطلاع رسانی صاحب الزمان (عج)-وبلاگ فقط رهبر-اندیشه سیاسی پرسمان دانشجویی]

رهبر اگر فرمان دهد … جان را فدایش می کنیم … والسلام .

اگر خواهش کنم منو نصیحت کنین …

چه نصیحتی می کنید؟؟؟؟؟

اگر زحمتی نبود لطفا جواب بدین.

خبرگزاری فارس: اسامی برندگان هشتاد و پنجمین دوره جوایز اسکار اعلام شد.

مستند سینمایی «پنج دوربین شکسته»، یکی از جنجال‌برانگیزترین نامزدهای هشتاد و پنجمین دوره از جوایز اسکار، است.

این فیلم ساخته «عماد برناط»، فیلمساز فلسطینی است.

نکته جالب توجه در این مراسم، حضور با حجاب همسر این فیلمساز فلسطینی است.درحالیکه پوشش بازیگران زن ایرانی تاسف آور است …

انسان به طور فطري از غم گريزان و به سوي شادي در حرکت است. شادي و نشاط نه تنها بر روح و روان انسان، بلکه بر جسم او نيز تأثير مي گذارد. در تبيين جايگاه شادي در اسلام، بايد گفت که اصل شاد زيستن در اسلام، مورد پذيرش، بلکه تأکيد است. امام علي عليه السلام مي فرمايد: «شادي، انبساط خاطر و نشاط مي آورد و غم، گرفتگي خاطر و دل گيري(ري شهري، ميزان الحکمه، ج 6، ص 2449.) و نيز فرمود: «کسي که شاديش کم باشد، آسايش او در مردن باشد.( همان.)
امام صادق عليه السلام مي فرمايد: «هر که به چهره برادر خود لبخند زند، آن لبخند براي او حسنه اي باشد(همان، ج 7، ص 3225.)
نگاه به شادي در دو تفکر
الف) گروهي اعتقاد دارند که شادماني و نشاط، مطلق بوده، هيچ حد و مرزي را نمي شناسد و با هر وسيله اي و با هر ابزار و شيوه اي، مي توان به شکار شادي و شادماني رفت؛ هر کاري مجاز است؛ هر نوع ترانه و رقصي، رواست و هر گونه گفتن و خنديدن و خنداندن، درست است. اين گروه، معتقد به «اصالت لذت» بوده، هر لذت و هر شادي را با هر عاملي تجويز مي کنند.
ب) گروهي ديگر، شادي ها و تفريحات را قانونمند مي دانند و در مرز «بايدها» و حلال تفسير مي کنند. آنان، هر نوع شادي و تفريحي را مجاز نمي شمارند و در يک کلمه، «تفريحات سالم» را باور دارند تا از اين طريق، مرز حرمت و آبروي خود و ديگران محفوظ بماند و شادي، خنده و تفريحات آنان، به ديگران صدمه اي وارد نسازد.
به نظر اين گروه، خنده، شادي و لذت، خوب است؛ اما نه با آزار و اذيت ديگران و شادماني خوب است؛ اما نه با زير پا گذاشتن قوانين و مقررات اجتماعي و الهي.
از ديد اين گروه، همان گونه که اگر «آزادي»، قانونمند و هدفدار نباشد، مي تواند جامعه را به هرج و مرج بکشاند، شادي ها و تفريحات نيز اين گونه اند.
با توجه به منابع ديني، يعني قرآن و سيره پيشوايان معصوم، دين اسلام موافق نشاط و شادي بوده، علاوه برآن که آدمي را از تنبلي رهانده، سرزنده و سر حال مي سازد; البته اين شادي، افراطي و تفريطي نبوده، بلکه درچارچوب نگاه تعديلي قابل رهيابي است.
نکته : خنده، شوخي، تبسم، فرح، مزاح و… به عنوان يکي از مصاديق شادي است که در تعابير متون ديني به چشم مي خورد. مااينجا به حد و مرز شادي از ديدگاه اسلام مي پردازيم.
مرز شادي و نشاط و خنده
براساس هدف و فرجام زندگي، شادي و نشاط از ديدگاه اسلام داراي حد و مرز مي باشد . محتوا و قالب شادي و نشاط و عوامل آن نبايد با روح توحيدي و انساني که دين اسلام مطرح کرده است، در تضاد و تنافي باشد; زيرا هر پديده اي که انسان را از آرمان و غايت اصلي خويش دور سازد، به هيچ وجه مقبول اسلام نخواهد بود . بنابراين پديده شادي و نشاط و عوامل آن به عنوان يک نياز اساسي و ضروري تا حدي روا و مجاز مي باشد که علاوه بر آن که مانع نيل انسان به هدف اصلي اش نگردد، بلکه در رسيدن به آن مددکار وي باشد; از اين رو بسياري از انديشمندان مسلمان معتقدند: از آن جا که انسان در انجام هر رفتار ارادي، انگيزه و هدفي راپي مي گيرد، (اخلاق اسلامي، ص 98 - 99; اخلاق الهي، ج 5، ص 238 .)شادي و نشاط به عنوان يک رفتار، از اين قاعده مستثنا نبوده، هدف و انگيزه اي در آن دنبال مي شود .

در اين پديده، اگر انگيزه و هدف، حق و در راستاي هدف اصلي زندگي آدمي باشد، اين پديده حق، مفيد و سودمند خواهد بود و اگر انگيزه و هدف باطل در آن نهفته باشد و در برابر هدف اساسي زندگي انسان باشد، اين پديده، باطل و مضر خواهد بود; بنابراين مي توان مرز شادي و نشاط را انگيزه و هدف آن دانست .
مزاح و شوخي که يکي از عوامل برجسته شادي است، اگر به سبک سري، بي شرمي و گستاخي بياميزد، «هزل » ناميده مي شود که در اسلام مطرود است و اگر به تحقير و بدگويي و ناسزا آميخته گردد، آن را «هجو» مي خوانند و اين نيز در اسلام نهي شده است، يکي از صحابيان از رسول خدا پرسيد: «آيا اگر با دوستان خود شوخي کنيم و بخنديم، اشکالي دارد؟ حضرت فرمود: اگر سخن ناشايستي در ميان نباشد، اشکالي ندارد (کافي، ج 2، ص 663; تحف العقول، ص 323) .)
همچنين اگر شوخي درست از حد خارج شود و به بيهودگي يا زياده روي بينجامد، باز از نظر اسلام عملي ناپسند خواهد بود; همان طور که اميرمؤمنان علي - عليه السلام - مي فرمايد: «هر کس بسيار شوخي کند، وقار و سنگيني او کم مي شود» . (غررالحکم، ص 222 .) امام صادق - عليه السلام - مي فرمايد: «زياد شوخي کردن، آبرو را مي برد» . (کافي، ج 2، ص 665 .)
خنده و تبسم که از عوامل ديگر نشاط و شادي است، بايد صادقانه بوده، شخصيت آدمي را لکه دار نسازد . خنده از نظر اسلام، آن گاه مؤثر و مفيد است که به شخصيت ديگران لطمه وارد نياورد . خنده، با انگيزه آزردن، اهانت و تحقير ديگري، حکم حرمت آزار شخص مؤمن را دارد و به شدت از آن نهي شده و حرام است . وقتي براي مؤمن، احترامي برتر از کعبه را بر شمرده اند، به خوبي روشن مي شود که اهانت و تحقير او، چه اندازه نکوهيده است . (اخلاق الهي، ج 5، ص 256 -)
قالب هاي نشاط و شادي و عوامل آن نيز بايد در شان مقام انسان و آرمان هاي والاي او باشد; زيرا گاه محتوايي مفيد، در قالبي نامناسب نتيجه اثرگذاري را معکوس خواهد کرد و به همين دليل در روايات، قهقهه از شيطان تلقي (کافي، ج 2، ص 664) و تبسم بهترين خنده دانسته شده است . (غررالحکم، ص 222) زمان و مکان نشاط و شادي نيز بايد با آن متناسب باشد; زيرا اگر اين تناسب برقرار نباشد، بسيار ناپسند و زشت خواهد بود . مزاح و بذله گويي در مراسم سوگواري و مکان هاي مقدس ناپسند است (اخلاق الهي، ج 5، ص 258 - 259) و در خصوص مکان و زمان خنده از رسول اکرم - صلي الله عليه و اله - نقل شده است: «کسي که بر جنازه اي بخندد، خداوند در روز قيامت پيش چشم همه، به او اهانت مي کند و دعايش اجابت نمي شود و کسي که در گورستان بخندد، باز مي گردد، در حالي که سختي بزرگي همانند کوه احد، براي اوست » . (همان)
در اينجا به بعضي از روايات در باب حد و مرز خنده و شادي اشاره مي کنيم.
1- خنده و شادي نبايدموجب آبروي ريزي ديگران شود.
عنبسه عابد گويد: از امام صادق (ع) شنيدم كه مى‏فرمود: خنده زياد آبرو را مى‏برد.( اصول كافى، ص 632( باب الدعابة و الضحك).)
2- خنده و شادي بدون علت نباشد.
امام صادق (ع) فرمود: خنده بدون سبب نشانه نادانى است(اصول كافى، ص 622( باب الدّعابة و الضّحك).)
همچنين امام جعفر صادق (ع) فرمود: چه بسيارند كسانى كه خنده بيهوده مى‏كنند و گريه آنها در روز قيامت زياد است، و چه بسيارند كسانى كه از خوف خدا زياد گريه مى‏كنند و در روز قيامت در بهشت خنده و شادى آنان زياد است(عيون اخبار الرضا، ص 179.)
وهمچنين امام صادق (ع) فرمود: سه چيز مورد غضب شديد خداست: 1- خوابيدن بدون شب‏زنده‏دارى. 2- خنده بدون علّت. 3- غذا خوردن از روى سيرى(خصال صدوق، ج 1، ص 44.)
3- خنده و شادي موجب گستاخي طرف مقابل بر تو نشود.
امام صادق (ع) فرمود: مجادله نكن، زيرا آبروى تو مى‏رود، و شوخى نكن كه نسبت به تو گستاخ مى‏شوند(اصول كافى، ج2 ص 632( باب الدعابة و الضحك).)
در حديث ديگرى از امام صادق عليه السلام مى‏خوانيم كه فرمود: «لا تُمازِحْ فَيُجْتَرَءُ عَلَيْكَ؛ مزاح مكن كه افراد بر تو جرى و جسور نمى‏شوند»( همان، صفحه 665، حديث 18.)
4- خنده و شادي همراه لهونباشد
امام جعفر صادق (ع) فرمود: چه بسيارند كسانى كه خنده بيهوده مى‏كنند و گريه آنها در روز قيامت زياد است، و چه بسيارند كسانى كه از خوف خدا زياد گريه مى‏كنند و در روز قيامت در بهشت خنده و شادى آنان زياد است(عيون اخبار الرضا، ص 179.)
5- خنده و شادي لطمه به وقار و ابهت تو نزند.
امام علي عليه السلام مي فرمايد: «وقار خود را در برابر خوشمزگي ها و حکايت هاي مضحک و ياوه ها و هرزه گويي ها حفظ کنيد»( ري شهري، ميزان الحکمه، همان، ج 7، ص 3229.)
در حديثى از امام صادق عليه السلام مى‏خوانيم: «ايَّاكُمْ وَ الْمَزاحَ فَانَّهُ يَذْهَبُ بِماءِ الْوَجْهِ وَ مَهابَةِ الرِّجالِ؛ از مزاح بپرهيزيد كه آبرو و ابهّت انسان را مى‏برد».( اصول كافى، جلد 2، صفحه 665، حديث 16.)
6- خنده و شادي براي احياي حق يا از بين رفتن باطل باشد.
امام علي(ع) در نامه‌اي به «عبدالله بن عباس» مي‌فرمايد: «اما بعد، انسان گاهي مسرور مي‌شود به خاطر رسيدن به چيزي که هرگز از دستش نمي‌رفت و گاهي محزون مي‌شود به خاطر از دست دادن چيزي که هرگز به آن نمي‌رسد. پس بايد شادي تو به خاطر احياي حق يا نابودي باطل باشد.»
7- خنده و شادي در مجالس جشنها و اعياد اسلامي باشد
يکي از شادي‌هاي مثبت و پسنديده، خنده و شادي در مجالس جشن و سرور به مناسبت روزهاي شادي معصومان(ع) است، مانند: سالروز ميلاد پيامبر اکرم(ص) و مواليد ائمه معصومين(ع) و مناسبت‌هايي مانند: عيد مبعث، عيد فطر، عيد قربان، عيد غدير و….
امام رضا(ع) به ريان بن شبيب فرمود: «اگر دوست داري در درجات عاليه بهشت با ما باشي، به حزن ما محزون و به شادي ما شاد باش!»
-8 خنده و شادي نبايد در حدي باشد که سخنان جدي بي ارزش شود.
كسانى كه زياد شوخى مى‏كنند سخنان جدى آنها از ارزش مى‏افتد، و مردم سخنان آنان را به عنوان جدّى قبول نمى‏كنند، چنانكه در حديث اميرمؤمنان على عليه السلام وارد شده است «مَنْ كَثُرَ هَزْلُهُ بَطَلَ جِدُّهُ؛ كسى كه شوخى‏اش زياد شود، جدّى‏اش باطل مى‏شود»( غررالحكم، شماره 8356، جلد 5، صفحه 279.)
بنابر آنچه در اين روايات كوتاه و پر معنى آمده است، مزاح امرى است بسيار پيچيده، و گاه شوخى‏ها از جدى‏ها جدى‏تر است، و به تعبير ديگر، مزاح بسيار ظريف و شكننده است، و اگر از حساب و كتاب خارج شود، آثار آن بسيار ويران‏گر و مخرّب است. مزاح مى‏تواند آبرو و شخصيت انسان را بر باد دهد، سبب عداوت و دشمنى گردد، و مانند دشنام تأثير سوء بگذارد و موجب جرئت و جسارت افراد نادان بر انسان گردد.
اگر مزاح در حد اعتدال و صرفاً براى ادخال سرور و شادمانى در قلب مؤمن و رفع خستگى‏ها و اندوه‏ها باشد، و تمام جهات شرعى در آن رعايت گردد به يقين‏مطلوب است و مورد رضاى خدا.
ولى اگر مزاح به قصد انتقام جويى و بردن آبروى اشخاص، و اعمال كينه توزى است، مخصوصاً در مواردى كه از طريق جدى، اين كارها امكان‏پذير نيست، و گروهى به شوخى و مزاح براى رسيدن به اهداف شيطانى خود پناه مى‏برند، بدون شك مبغوض و منفور، و گاه از دشنام هم بدتر است.
همچنين اگر در مزاح از كلمات ركيك و سخنان سبك و كودكانه استفاده شود بى‏شك سبب آبروريزى و از بين رفتن شخصيت انسان است.
و نيز اگر مزاح در برابر كسانى كه ظرفيت آن را ندارند و حريم شخصيت اشخاص را نمى‏شناسند انجام گيرد، اى بسا راه را براى جرئت وجسارت آنها باز مى‏كند و آنها نيز هر چه بخواهند مى‏گويند.
اين گونه مزاح‏ها، نه تنها مطلوب نيست، بلكه گاهى در سلك گناهان كبيره قرار مى‏گيرد.
راهيان راه حق و سالكان الى اللّه و طالبان تهذيب نفس بايد در مورد مزاح به هوش باشند، نه آن را از زندگى حذف كنند، و به صورت انسانى عبوس و خشك و فاقد احساس و محبت در آيند، و نه به وسيله آن آلوده گناهان يا اعمال منافى مروّت گردند، و بسيار ديده‏ايم كه افرادِ ظاهراً متدين گاهى در جلسات خود به عنوان مزاح و شوخى سخنانى مى‏گويند يا حكاياتى نقل مى‏كنند كه گاه غيبت يا تهمت و يا اشاعه فحشاء، و يا سبب ريختن آبروى مسلمانان مى‏گردد.
از اين گذشته مزاح هر چند هيچ مطلب خلافى در آن نباشد اگر زياد شود غالباً آثار منفى دارد، و به گفته بعضى از بزرگان: «الْمَزاحُ فِى الْكَلامِ كَالْمِلْحِ فِى الطَّعامِ؛ مزاح در سخن مانند نمك در غذاست (كه اگر از حد بگذرد شور، و اگر كم باشد بى نمك مى‏شود)».
اين نكته نيز حائز اهميت است كه گاه مزاح‏ها، اهداف جدى را تعقيب مى‏كند، اگر اين هدف‏هاى جدى، مسايل تربيتى و سازنده باشد بسيار خوب است، مثلًا از طريق شوخى به كسى فهمانده شود كه بايد در امور دينى و اخلاقى كوشا باشد، اين كار بسيار خوبى است، ولى اگر هدف‏هاى جدى نهفته در مزاح مسايل تخريبى و مفسده‏انگيز و انتقام‏جويى و مانند آن باشد، بسيار زشت و ناجوانمردانه است كه انسان در لباس مزاح آبروى افراد را ببرد و بر شخصيّت آنها ضربه وارد كند.( اخلاق در قرآن، ج‏3، ص: 170و171 با کمي تغييرات)

منبع : سایت اخلاق و عرفان - پرسمان دانشجویی - نهادنمایندگی مقام معظم رهبری دردانشگاهها